|
|
Mekke döneminde
inmiştir. 83 âyettir. Sûre, adını ilk
âyeti oluşturan “Yâ-Sîn”
harflerinden almıştır. Sûrede başlıca
insanın ahlâkî sorumlulukları, vahiy, Hz.
Peygamber’i yalanlayan Kureyş kabilesi, Antakya halkına
gönderilen peygamberler, Allah’ın birliğini
ve kudretini gösteren deliller, öldükten sonra
dirilme, hesap ve ceza konu edilmektedir.
Tefsir için ayet numaralarını tıklayınız
|
|
|
|
13.(Ey
Muhammed!) Onlara, o memleket halkını örnek ver.
Hani oraya elçiler gelmişti.
14.Hani
biz onlara iki elçi göndermiştik de onları
yalancı saymışlardı. Biz de onlara üçüncü
bir elçi ile destek vermiştik. Onlar, “Şüphesiz
biz size gönderilmiş elçileriz” dediler.
15.Onlar
şöyle dediler: “Siz de ancak bizim gibi
insansınız. Rahmân, hiçbir şey
indirmemiştir. Siz sadece yalan söylüyorsunuz.”
16.(Elçiler
ise) şöyle dediler: “Bizim gerçekten size
gönderilmiş elçiler olduğumuzu Rabbimiz
biliyor.”
17.
“Bize düşen ancak apaçık bir
tebliğdir.”
18.Dediler
ki: “Şüphesiz biz sizin yüzünüzden
uğursuzluğa uğradık. Eğer
vazgeçmezseniz, sizi mutlaka taşlarız ve bizim
tarafımızdan size elem dolu bir azap dokunur.”
19.Elçiler
de, “Uğursuzluğunuz kendinizdendir. Size öğüt
verildiği için mi (uğursuzluğa
uğruyorsunuz?). Hayır, siz aşırı giden
bir kavimsiniz” dediler.
20.Şehrin
öbür ucundan bir adam koşarak geldi ve şöyle
dedi: “Ey kavmim! Bu elçilere uyun.”
21.“Sizden
hiçbir ücret istemeyen kimselere uyun, onlar hidayete
erdirilmiş kimselerdir.”
22“Hem
ben, ne diye beni yaratana kulluk etmeyeyim. Oysa siz de yalnızca
O’na döndürüleceksiniz.”
23“O’nu
bırakıp da başka ilâhlar mı edineyim?
Eğer Rahmân bana bir zarar vermek istese, onların
şefaati bana hiçbir fayda sağlamaz ve beni
kurtaramazlar.”
24.“O
taktirde ben mutlaka açık bir sapıklık
içinde olurum.”
25.“Şüphesiz
ben sizin Rabbinize inandım. Gelin, beni dinleyin!”
26,27.
(Kavmi onu öldürdüğünde kendisine):
“Cennete gir!” denildi. O da, “Keşke
kavmim, Rabbimin beni bağışladığını
ve beni ikram edilenlerden kıldığını
bilseydi!” dedi.
|
|
