Mefharı-i Mevcudat, Hazret-i Fahri Kainat Muhammed Mustafa ra salavat
Allahümme salli ala seyyidina Muhammedinin-Nebiyyi ve ala alihi ve sahbihi ve sellim

Mi'râc Bahri

Söylenirken Cebrâil ile kelâm
Geldi Refref önüne verdi selâm
Aldı ol Şâh-ı cihânı ol zamân
Sidre’den götürdü ve gitti hemân

Bir fezâ oldu o demde rû-nümâ
Ne mekân var ânda ne arz üu semâ
Kim ne hâlîdir ne mâlî ol mahal
Akl u fikr etmez o hâli fehm ü hall

Ref’ olup ol Şâh'a yetmiş bin hicâb
Nûr-i tevhîd açdı vechinden nikâb
Her birisinden geçerken ileru
Emr olurdu yâ Muhammed gel beru

Çün kamusunu görüp geçdi öte
Vardı erişdi ol ulu Hazret'e
Şeş cihetden ol münezzeh Zü’l-Celâl
Bî-kem u keyf âna gösterdi cemâl

Zâten ol Sultân-ı mâ-zâgal-basar
Eylemişdi Hakk'a tahsîs-i nazar
Âşikâre gördü Rabb-ül-izzeti
Âhıretde öyle görür ümmeti

Bî-hurûf u lafz u savt ol pâdişâh
Mustafâ’ya söyledi bî-iştibâh
Dedi kim matlûb u maksûdun benem
Sevdiğin cân ile ma’bûdun benem

Gece gündüz durmayıp istediğin
N’ola kim görsem cemâlin dediğin
Gel habîbim sana âşık olmuşam
Cümle halkı sana bende kılmışam

Ne murâdın var ise edem revâ
Eyleyem bir derde bin türlü devâ
Mustafâ dedi Eyâ Rabb-i rahîm
Ey hatâ-pûş u atâsı çok kerîm

Ol zaîf ümmetlerim hâli n’ola
Hazretine nice anlar yol bula
Gece gündüz işleri isyân kamu
Korkarım ki yerleri ola tamu

Yâ İlâhî hazretinden hâcetim
Bu-durur kim ola makbûl ümmetim
Hak teâlâdan erişdi bir nidâ
Yâ Muhammed ben sana kıldım atâ

Ümmetini sana verdim ey Habîb
Cennetimi onlara kıldım nasîb
Yâ Habîbim nedir ol kim diledin
Bir avuç toprağa minnet eyledin

Ben sana âşık olunca ey şerîf
Senin olmaz mı dü âlem ey latîf
Zâtıma mir’ât edindim zâtını
Bile yazdım adım ile adını

Hem dedi kim yâ Muhammed ben seni
Bilirim görmeğe doymazsın beni
Lîk dîn emri tamâm olmak içün
Ümmetin de bana yol bulmak içün

Avdet edip da’vet et kullarımı
Tâ gelüben göreler didârımı
Sen ki mi’râc eyleyip etdin niyâz
Ümmetin mi’râcını kıldım namâz

Her kaçan kim bu namâzı kılalar
Cümle gök ehli sevâbın bulalar
Çünki her türlü ibâdet bundadır
Hakk'a kurbiyetle vuslat bundadır

Sıdk ile beş vakt olundukça edâ
Elli vaktin ecrin eyler Hak atâ
Mâhasal ol anda doksan bin kelâm
Sebk edip buldukda encâm u hitâm

Tarfet-ül-ayn içre ol Fahr-i cihan
Ümmü Hânî evine geldi hemân
Her ne vâki’ oldu ise serteser
Cümlesin ashâbına verdi haber

Dediler ey kıble-i islâm ü dîn
Kutlu olsun sana mi’râc-ı güzîn
Biz kamumuz kullarız sen şâhsın
Gönlümüz içinde rûşen mâhsın

Ümmetin olduğumuz devlet yeter
Hizmetin kıldığımız izzet yeter